Εξαιρετικά αφιερωμένο: Κολλήστε σωστά τις μινιατούρες σας.

Ας ξεκινήσουμε κάπως έτσι: Αρκετοί φίλοι μου παίζουν Warhammer. Το πιο σπαστικό πράγμα σε αυτό το παιχνίδι δεν είναι ούτε οι άπειρες ώρες που σπαταλάς να βάψεις τις μινιατούρες, ούτε τα τσάμπα λεφτά που σκας στην εταιρεία για δεύτερης ποιότητας πινέλα και υλικά μοντελισμού. Το πιο σπαστικό είναι να βλέπεις μία πολύ εντυπωσιακή μινιατούρα σαν αυτή:

και μόλις πας να την ακουμπήσεις, ακούς τσιρίδα στα 120 db ότι δεν έχει κολλήσει καλά και μην την πιάσεις γιατί θα σπάσει κλπ κλπ κλπ κλπ....

WTF! Τι σκατά ναρκωτικά παίρνεις, γαμώ τη συναγωγή σου; Πλήρωσες το βάρος της μινιατούρας σε χρυσάφι, σπατάλησες 4 ώρες να βρεις την ιδανική πόζα, να κάνεις ένα κάρο μετατροπές, να τη βάψεις και να την τελειοποιήσεις, γάμησες τα μάτια σου με το πινέλο #000000 για να φαίνονται οι φλέβες στα φτερά, κόλλησες 72 κρανία και κέρατα και δεν προνόησες για το πιο σημαντικό: Να μην σπάει με το θρόϊσμα των φύλλων. Μπράβο φιλαράκι, είσαι απίστευτος... Πιάσε χαρτί και μολύβι και σημείωνε υλικά και εργαλεία για πολύ καλή δουλειά στο κόλλημα:

1. BLU-TACK. Πάρε ένα κουτί και φάτο να στουμπώσεις. Αυτό είναι το μόνο πράγμα που ΔΕΝ θα χρειαστείς ΠΟΤΕ. Το ίδιο ισχύει και για παρεμφερείς παραλλαγές του εν λόγω υλικού. Το πολυμερές αυτό έχει μέσα λάδι πυριτίου, που είναι πλήρως αδιάβροχο, σχεδόν άφλεκτο και ανθεκτικό σε όλους, μα ΟΛΟΥΣ τους διαλύτες και τις κόλλες. Και εσύ πας και γεμίζεις με αυτό τα κενά και βάζεις και κόλλα μαζί. Πάνω στο λάδι. Και περιμένεις να κολλήσει...

2. Green stuff. Ο μαγικός πράσινος εποξειδικός στόκος που κολλάει μέσα στο νερό και έχει γεύση αραιωμένου ζαχαρόνερου. Μπορείς να βρεις κάτι παρεμφερές στη μισή τιμή σε μαγαζιά με είδη σχεδίου, μόνο που είναι γαλάζιο-λευκό αντί για μπλε-κίτρινο. Η πραγματικά τυφλή δικαιοσύνη στο Αμέρικα έχει επιτρέψει την ευρεσιτεχνία στο χρώμα και οτιδήποτε δεν έχει την έγκριση της εταιρείας που το παράγει, πρέπει να έχει άλλο χρώμα. Ιδού η απόδειξη:

Υπόψη ότι το γαλάζιο-λευκό μείγμα δεν τρώγεται και είναι καυστικό στη γλώσσα. Το γνωρίζω από προσωπική πείρα.

3. PCB Connectors. Τα βρίσκεις σε μαγαζιά με είδη ηλεκτροτεχνίας και κοστίζουν περίπου 1 ευρώ το ένα. Μην παραπονιέσαι, έχουν 120 καρφάκια. Αν δεν ξέρεις τι ακριβώς είναι, ζητάς το connector που μοιάζει με τη σύνδεση του IDE σκληρού δίσκου, αυτοί είναι geeks και ξέρουν τι να σου δώσουν. Μοιάζει κάπως έτσι:

4. Κόλλα στιγμής. Μην πορωθείς να πάρεις Logo, όλες ίδιες είναι και όλες λήγουν 3-6 μήνες μετά το άνοιγμα. Πάρε bulk κινέζικες κόλλες, έχουν περίπου 1 ευρώ οι 12.

5. Φιλτράκια τσιγάρων. Ναι, φιλτράκια. Δεν ξέρω πολλά από χημεία, αλλά τουλάχιστον γνωρίζω τα πολύ βασικά και έχω μάθει πολλά περισσότερα μέσω πειραματισμού. Τα φιλτράκια είναι φτιαγμένα από οξική κυτταρίνη (πολτό ξύλου επεξεργασμένο με οξικό οξύ) και με μυστικούς τρόπους αυτό το υλικό αντιδρά έντονα με την κόλλα στιγμής, παράγοντας θερμότητα και δακρυγόνες αναθυμιάσεις. Στο τέλος της αντίδρασης, το φιλτράκι γίνεται σαν πολυεστερικό γυαλί και δεν σπάει. Με αυτό γεμίζεις τα κενά. Αν δεν με πιστεύεις πάρε ένα φιλτράκι, στάξε πάνω του κόλλα και περίμενε 4-5 λεπτά για να το βιώσεις στην πράξη.

6. Κατσαβίδι μπαταρίας. Πολύ σαφές. Praktiker, 12 ευρώ.

7. Μετατροπέα από εξάγωνο bit σε δράπανο. Για τους λιγότερο geeks, είναι ένα μαραφέτι που μπορείς να βάλεις τρυπάνια πάνω του και ταιριάζει στην υποδοχή για το κατσαβίδι μπαταρίας. Βρίσκεις σε μαγαζιά με εργαλεία-σιδηρικά και έχει περίπου 4 ευρώ. Εικόνα:

8. Τρυπάνια 1 και 2 χιλιοστών για μέταλλο. Υπάρχουν διάφορα είδη στην αγορά. Τα καλύτερα είναι τα τρυπάνια κοβαλτίου, αλλά τσιμπάνε λίγο.

9. Μικρό κόφτη. Praktiker, 1,49 ευρώ, κινέζικο μαγαζί 1 ευρώ.

10. Κολλητήρι περίπου 40W. Βρίσκεις εύκολα σε κινέζικη αποθήκη με 5 ευρώ. Όσο πιο φτηνό και crappy φαίνεται, τόσο πιο δυνατή είναι η περιέλιξη. 

11. Καρφίτσες, παραμάνες ή ότι άλλο λεπτό και αιχμηρό βρίσκεται κοντά. (Όχι οδοντογλυφίδες)

Πάμε τώρα στην πράξη.

Τα μεγάλα κεφάλια της εταιρείας που για ευνόητους λόγους θα μείνει ανώνυμη, πρέπει να καπνίζουν άχυρο ποτισμένο με χημικά απόβλητα. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι, ενώ φτιάχνουν υπερβολικά όμορφα πλαστικά μοντέλα με απίστευτες λεπτομέρειες και σχεδόν τέλεια συναρμογή, έχουν φάει σκάλωμα και πλασάρουν ακόμη αυτές τις στραβοχυμένες μολυβένιες μινιατούρες. Πληρώνεις κυριολεκτικά το βάρος τους σε κέρματα του ενός ευρώ και περιμένεις κάτι ανάλογο με αυτό που πλήρωσες. Ανοίγεις λοιπόν το κουτάκι και ενώ περιμένεις οι συνδέσεις να μοιάζουν κάπως έτσι (τομή υποθετικής σύνδεσης κορμού με χέρι):

τελικά ανακαλύπτεις ότι μοιάζουν περισσότερο με αυτό:

Σαφώς οι μάγκες παρέλειψαν να σκεφτούν δύο πολύ βασικά πράγματα: πρώτο ότι το μολύβι συστέλλεται πάρα πολύ μέχρι να κρυώσει στο καλούπι και δεύτερον ότι η κόλλα στιγμής μπορεί να κολλήσει μόνο αντικείμενα που βρίσκονται σε τέλεια επαφή μεταξύ τους. Κατά τα άλλα, την πουλάνε στην απαράδεκτη τιμή των 7 ευρώ και έχουν το θράσος να την αποκαλούν ειδική κόλλα για τα μεταλλικά μοντέλα τους. Και είναι τελείως άχρηστη με τη συναρμογή που έχουν.

Ξεκίνα. Αρχικά θέλεις να βρεις μια ωραία πόζα. Παίρνεις το χέρι και το τρυπάς στο κέντρο της προεξοχής που βρίσκεται στην επιφάνεια προς κόλληση. Για να μην μπερδευτείς έχω βάλει το ίδιο σκατένιο σχέδιο με πριν:

Πρέπει να βάλεις το τρυπάνι του ενός χιλιοστού και θέλει αρκετή υπομονή μέχρι να τρυπήσει. Ο λόγος που χρησιμοποιείς κατσαβίδι και όχι δράπανο είναι πολύ απλός. Το δράπανο κάνει 3000 περιστροφές ανά λεπτό και θα σου λιώσει τα γρέζια, θα σου στομώσει το τρυπάνι και θα το σπάσει μέσα στο μολύβι. Και μετά πετάς τη μινιατούρα. Το κατσαβίδι κάνει 350 περιστροφές ανά λεπτό και είναι πιο εύκολο να το ελέγξεις. Επίσης, τρυπάς από μέσα προς τα έξω. Αν τύχει και κάνεις λάθος ή η τρύπα που άνοιξες έχει σκατένια αρχή, δεν θα φαίνεται απ' έξω.

Βάζεις το τρυπημένο χέρι περίπου στη θέση που γουστάρεις και με το τρυπάνι συνεχίζεις την τρύπα στον κορμό. Κάπως έτσι:

Τις περισσότερες φορές, η θέση που γουστάρουμε δεν είναι ίδια με αυτή που προέβλεψε η εταιρεία, οπότε ανάμεσα στα δύο κομμάτια θα υπάρχει αρκετά μεγάλο κενό. Για να μην πηγαίνει το κομμάτι όπου θέλει, χρειάζεσαι ένα σταθερό σημείο που να περιορίζει την κίνηση στον ένα από τους τρεις άξονες. Εδώ έρχεται το "καρφάκι" από το pcb connector. Με τον κόφτη αφαιρείς ένα καρφάκι, κόβεις λοξά την άκρη του για να μοιάζει με πρόκα και το τοποθετείς στην τρύπα που άνοιξες στον κορμό. Το κοπανάς ελαφρά με κάτι βαρύ για να σφηνώσει και στάζεις λίγη κόλλα για να καλύψεις το κενό που αφήνει με τη διάμετρο της τρύπας:

Τώρα πρέπει να περιμένεις 10 λεπτά για να πήξει η κόλλα. Ο όρος "κόλλα στιγμής" δεν είναι κυριολεκτικός. Η κόλλα θέλει περίπου 10 δεύτερα να στερεοποιηθεί και 5-10 λεπτά για να πήξει εντελώς.
TIP: Μην φυσάς την κόλλα. Δεν κάνεις απολύτως τίποτα. Δεν πήζει, ίσα ίσα που θα ασπρίσει από την υγρασία που έχει η ανάσα σου και θα γίνει σαν γλίτσα.
TIP 2: Αν η κόλλα δεν έχει στερεοποιηθεί σε μισό λεπτό, τότε έχει χαλάσει. Μην παιδεύεσαι άσκοπα, πέτα το σωληνάριο και άνοιξε ένα άλλο.

Όταν έχει πήξει η κόλλα στον κορμό, παίρνεις το χέρι και κόβεις την προεξοχή που έβαλε η εταιρεία. Το κάνεις αυτό επειδή η κόλλα που έβαλες στον κορμό θα το εμποδίσει να κουμπώσει ακριβώς στο σημείο που προορίζεται. Περνάς το χέρι στο καρφάκι και βρίσκεις ακριβώς τη θέση που θέλεις. Πρέπει να κόψεις το καρφάκι 1,5 χιλιοστό κάτω από την επιφάνεια του χεριού, θα σου φανεί πολύ χρήσιμο για μετά. Κοιτάς που υπάρχει μεγάλο κενό και βγάζεις το χέρι. Κόβεις ένα μικρό κομμάτι από το φιλτράκι, αφαιρείς μερικές ίνες και τις τοποθετείς στην επιφάνεια του κορμού, περίπου εκεί που βλέπεις ότι έχει κενό. Μην πάρεις τη φράση "μερικές ίνες" κυριολεκτικά. Βάλε αρκετές ώστε να κάνει ένα "μαξιλαράκι" που μπορεί να συμπιεστεί τελείως όταν πιέσεις τα δύο μέρη. Στάζεις κόλλα πάνω στις ίνες και τοποθετείς το χέρι. Κρατάς σταθερά για 10 δεύτερα και το παρατάς περίπου 10 λεπτά να πήξει. 

 

Μην κάνεις μαγκιές στην πορεία να δεις αν έπηξε. Η κόλλα που βάζεις έχει διαλύτη που εξατμίζεται και αφήνει πλαστικό υπόλειμμα. Αν καταπονήσεις μηχανικά την κόλλα κατά τη διαδικασία πήξης, ουσιαστικά κάνεις ρωγμές στο πλαστικό υπόλειμμα.

Πρέπει τώρα να περιορίσεις τελείως το χέρι και στον τρίτο άξονα, ώστε να μην υπάρχει περίπτωση να σου σπάσει την κόλλα αν π.χ. πέσει κάτω. Έκοψες το καρφάκι λίγο κάτω από την επιφάνεια του χεριού, αυτό το θυμάσαι. Τώρα ξαναβάζεις το τρυπάνι σου στην ίδια τρύπα, και κάνεις μια δεύτερη με τουλάχιστον 30 μοίρες απόκλιση από την πρώτη. Κάπως έτσι:

Το σημείο, η κλίση και το βάθος βασίζονται μόνο στο πόσο όγκο έχει ο κορμός και τι περιθώριο έχεις να τρυπήσεις. Αν πιστεύεις ότι η μινιατούρα είναι πολύ λεπτή και δεν σε παίρνει, μην κάνεις δεύτερη τρύπα, ή κάνε μία ακριβώς δίπλα και παράλληλα στην πρώτη.

Βγάζεις με τον κόφτη ένα δεύτερο καρφάκι και το βάζεις στην τρύπα. Υπολογίζεις να κόψεις όσο περισσεύει. Βάζεις μια σταγόνα κόλλα στο καρφάκι και αμέσως το σπρώχνεις. Δεν χρειάζεται να περιμένεις 10 λεπτά τώρα, η σύνδεση είναι αρκετά σταθερή και απλά την ενισχύεις.

Με αυτό τον τρόπο επιβεβαιώνεις ότι το χέρι δεν μπορεί να περιστραφεί, ούτε να κινηθεί στους τρεις άξονες Χ-Ψ-Ζ. Με απλά λόγια, το έχεις καρφώσει και κολλήσει με τέτοιο τρόπο, που δεν πρόκειται να σπάσει ακόμα και αν το θέλεις.

Και τέλος, χρησιμοποιείς το green stuff για να καλύψεις τις τρύπες που έκανες, τα κενά που δεν γέμισες και γενικότερα οποιαδήποτε ατέλεια που σου τη σπάει.

Μερικές φορές τα κομματάκια είναι τόσο λεπτά που, ή θα σου σπάσουν την ώρα που προσπαθείς να τα ισιώσεις, ή θα τα κόψεις κατά λάθος. Σε τέτοιες περιπτώσεις χρησιμοποιείς το κολλητήρι για να τα ξανακολλήσεις. Αν δεν έχεις ξαναπιάσει το εργαλείο αυτό στα χέρια σου, κάνε εξάσκηση πρώτα σε μερικά άχρηστα κομμάτια. Προσοχή, ζεματάει.

Άλλες φορές έχεις να κολλήσεις τα δύο μέρη ενός κορμού και δεν μπορείς να κάνεις διαμπερή τρύπα στο ένα μέρος. Σε αυτή την περίπτωση, τρυπάς το ένα κομμάτι με τρυπάνι 2 χιλιοστών, υπολογίζεις περίπου για το δεύτερο και μαζί με το καρφάκι σφηνώνεις και ίνες από φίλτρο.Στο κενό που θα μείνει και σαφώς θα φαίνεται από το πλάι, σφηνώνεις ίνες με την καρφίτσα και μετά στάζεις κόλλα.

Αυτά προς το παρόν. Έχω βρει και επεξεργάζομαι καλύτερη και πιο γρήγορη μέθοδο, αλλά θα αργήσει.
ΟΒΕΡ.